تنهایی های عجیب...

سعی کنید هیچ وقت از اون ادمی که دوست داشتید و بودید دور نشید.

دور بودن عادت میاره دور بودن از اجتماع،ادمها،علایقتون از شما کسی رو میسازه که تنهایی رو ترجیح بدید به فعالیت کردن:)

من اون ادم هشت ماه پیش و یگ سال پیش نیستم.خیلی دارم تلاش میکنم همونقدر فعال بشم اما چیزی تو وجودمه که منو از پا انداخته...

غم و ناراحتی و تنها بودن به اون همه اراده توی وجودم غلبه کرده...

دور نشید از قشنگیهای زندگیتون...با سختیها رقابت کنید و جلو برید و پیروز بشید!شاید درست نباشه بگم با سختیها بجنگید چون توی جنگ ارامش ندارید...اما با سختیها رقابت کنید رقابتی سالم...

تو این دنیا به اندازه همه ی علابقی که داریم راه هست برای رسیدنشون.گاهی ممکنه زندگی یکیش رو ازت بگیره اما در دیگه ای به روت باز بشه...

ما برای گشف راه های جدید باید بریم و بریم تا برسیم با نشستن یه گوشه هیچ وقت حرفی برای گفتن نداریم...

هدف هامو  نوشتم،دسته بندی کردم.کاش این بار دوباره جا نزنم...

سرکوب احساس...