شهر حسود

خیلی خوبه که یکی باشه وقتی بی حوصله ای حرف بزنی فقط گوش بده.

قضاوت نکنه.

اروم بشی و قکر کنی توی این دنیای دوست نداشتی این روزا کسی هست ک بودنش باعث میشه 

تو فکر کنی لازمه ی زندگی همینه...داشتن کسی که وقتی زشت و بی حوصله هم هستی کنارت باشه.

اما همه چی به این راحتیام نیست مثلا فکر کن از کسی خوشت نیاد اما توانایی گوش دادن به حرفات رو داشته باشه.ایا میشه تحملش کرد؟زندگی همینه قشنگیا راحت به دست نمیان.برای من هم خیلی وقته به دست نمیان.اما خیالبافی خوبه من هرشب توی خیال و رویا تو رو دارم و برات حرف میزنم.من توی رویاهام حتی به یه خونه جنگلی هم میرم  و به همه  چیزایی ک دوست دارم قکر میکنم و خیالم راحته ک اونجا تنها جاییه ک نمیتونم از دست بدم این همه ارامش و زیبایی رو.میدونی خیلی وقته رویاهامو توی پستوهای ذهنم قایم کردم جایی که میدونم نقطه امنه و از دست دادنی وجود نداره تا وقتی حافظه ام کار میکنه هر روز توی دنیای خیالی که ساختم سیر میکنم و لذت میبرم چون اونجا تنها جاییه که هنوز کسی نتونسته رویاهامو ازم بگیره...

باید خوشی و ارامش رو از ادمها پنهان کرد.اونا توانایی خراب کردن همه ی چیزهای قشنگ رو دارن.

 

سرکوب احساس...